คลั่งพระจันทร์
โอ้แสงจันทร์
เปล่งรัศมีในคืนเดือนเพ็ญ
เจ้าคือตะเกียงยามราตรี
แสงจันทร์นวลใส
งามสะพรั่งกลางผืนผ้าสีนิล
ในราตรีที่จันทร์เต็มดวง
ข้าไม่อาจอยู่นิ่งเฉยแล้วข่มตาหลับได้
ภายในกายและใจข้าช่างร้อนรุ่ม
ดุจเจ้าร่ายมนตร์ต่อข้า
ผู้มีกายและใจอ่อนแอ
มนตราของเจ้าเรียกข้าออกไปหา
เพื่อชำระมลทิน…ฟื้นฟูดวงจิต…และเพิ่มพลังแก่วิญญาณ์
ข้าจ้องมองพระจันทร์
แสงนวลจากเจ้าเปล่งประกาย
ราวกับถูกกริชแทงเข้าแก้วตา
ข้าคลุ้มคลั่ง
ข้าสูดกลิ่นพระจันทร์
กลิ่นหอมของเจ้าทำให้ข้าแสบสันนาสิก
ราวกับกำลังทำความสะอาดทั่วร่างของข้า
ข้าคลุ้มคลั่ง
ข้ายินเสียงพระจันทร์ขับกล่อม
เสียงอ้อยสร้อยของเจ้าบาดลึกถึงแก้วหู
เนรเทศกระแสเสียงแห่งมารในกายข้าออกไป
ข้าคลุ้มคลั่ง
ข้ากลืนกินแสงพระจันทร์
รสหวานของเจ้าเสียดแทงลิ้นอันบอบบางของข้า
ขับไล่รสขมปร่าที่ตกค้างอยู่
ข้าคลุ้มคลั่ง
ข้าอาบแสงพระจันทร์
แสงเย็นจากเจ้าทำให้ข้าร้อนรุ่ม
สัมผัสความบอบบางของผิวกาย
ข้าคลุ้มคลั่ง
ข้าอยู่ใต้เงาพระจันทร์
มีภาพหลอนเป็นเงาของคนใจพิกล ชี้หน้าเย้ยหยัน
ข้าจำต้องหลับตาเพ่งจิตให้สงบ
ข้าคลุ้มคลั่ง
ทว่า
ข้าตระหนักดี ท่ามกลางความทรมานกลางคืนเพ็ญ
ข้าจักมีร่างกายที่สดใหม่ และบังเกิดพลังยิ่งใหญ่
รุ่งเช้า
ดวงตาข้า จักมองท้องฟ้าได้ชัดเจนขึ้น
จมูกข้า จักสูดกลิ่นมวลมาลีได้หอมขึ้น
หูข้า จักยินเสียงสกุณาได้เสนาะขึ้น
ลิ้นข้า จักรับรสพฤกษาหารได้หวานขึ้น
ผิวกายข้า จักสัมผัสถึงสายลมได้อ่อนโยนขึ้น
และหัวใจข้า จักทานทนต่อลมปากมนุสสาได้ดีขึ้นกว่าเดิม
ในคืนเพ็ญ ข้าจึงนัดหมายกับพระจันทร์
ข้าจะมารอเจ้า
โปรดมอบพลังกาย พลังใจ แก่ข้า
มนุษย์ตัวเล็ก ๆ ใต้ผืนฟ้า
ข้า…ผู้คลั่งพระจันทร์
Photo by Claudio Testa on Unsplash
นรีเรขา
นามปากกาของ อรวรรณ ฤทธิ์ศรีธร จบปริญญาตรี-โท จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น และปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม สาขาภาษาไทยทั้ง 3 ใบ ปัจจุบันนั่งเขียนทั้งงาน non-fiction และ fiction ตามแต่ dopamine และ synapses ในสมองจะจูงมือพาไป
