ในยุคเทคโนโลยีรายล้อมมนุษย์ สเตตัสนับพันหมื่นส่งผ่านสัญญาณอินเทอร์เน็ตตลอดวัน คล้ายว่าทุกอย่างรวดเร็วและเท่าเทียม บทกวีมีที่ทางอย่างไร? กวีจำเป็นจะต้องโดดเดี่ยวตนเองเพื่อค้นหาสัจธรรมบางประการหรือไม่?
ในยุคเทคโนโลยีรายล้อมมนุษย์ สเตตัสนับพันหมื่นส่งผ่านสัญญาณอินเทอร์เน็ตตลอดวัน คล้ายว่าทุกอย่างรวดเร็วและเท่าเทียม บทกวีมีที่ทางอย่างไร? กวีจำเป็นจะต้องโดดเดี่ยวตนเองเพื่อค้นหาสัจธรรมบางประการหรือไม่?
ผู้พยากรณ์ (The Fortune Teller) เป็นเรื่องสั้นของนักเขียนบราซิลชั้นครู มาชาโด เดอ อัสซิส (Machado De Assis) ผู้ได้รับการยกย่องเสมอมาในฐานะนักเขียนผู้เป็นแรงผลักดันคนสำคัญ แม้ว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้หรือเรื่องอื่นๆ จะเขียนขึ้นมาเมื่อร้อยกว่าปีที่แล้วก็ตาม เรื่องสั้นเรื่องนี้รวมเล่มในชื่อ ก่อนเที่ยงคืน (Midnight Mass)โดยสำนักพิมพ์หนึ่ง และมีคุณนริศรา พาเพลินเป็นผู้แปล พิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2553
หน้าปกสีแดงสดกับลายเส้นพู่กันจีนขับเน้นให้หนังสือเล่มนี้แสดงความเป็นจีนออกมาอย่างชัดแจ้ง หากมองเผินๆ ใครหลายคนอาจนึกว่านี่คือวรรณกรรมจีนอีกเล่มหนึ่งที่มีผู้แปลมาเป็นภาษาไทย
“แต่เดิมทุกสิ่งคือ ความว่างเปล่า ปราศจากแสง ความร้อน ความเย็น มีเพียงความมืดมิดไกลสุดสายตา เกินจะคณนา ครั้นนานเข้าความมืดก็ควบตัว ระเบิดกัมปนาท สาดแสงสว่าง ก่อนแสงนั้นจะกวนเข้าหากัน ควบแน่น กำเนิดเป็นองค์มหิศร”
(Raina, 2561: 88-89)
การ์ตูนที่นำวรรณคดีหรือวรรณกรรมมาใช้นั้นปรากฏให้เห็นโดยทั่วไป ทั้งการ์ตูนรามเกียรติ์ สามก๊ก พระอภัยมณี รวมถึงนิทานพื้นบ้านอื่นๆ ด้วย การนำมาใช้ก็มีทั้งที่เล่าเรื่องเดิมด้วยจังหวะการเล่าอย่างการ์ตูน หรือจะเล่าใหม่โดยตีความเพื่อให้เข้ากับวัตถุประสงค์ที่ต้องการสื่อก็ย่อมได้
นักอ่านทุกคนย่อมมีร้านหนังสือในความทรงจำ อาจเป็นร้านเล็กๆ ในซอยบ้านที่เราเดินไปซื้อหนังสือด้วยเงินออมของตนเองเป็นเล่มแรก ร้านที่จัดกิจกรรมสม่ำเสมอและเปิดโอกาสให้เราได้พบปะนักเขียนนักอ่านคนอื่นๆ ร้านใหญ่เบ้อเริ่มละลานตาด้วยหนังสือที่อ่านทั้งชาติก็ไม่มีวันหมด หรืออาจเป็นร้านต่างแดนเก่าแก่และอบอุ่นสักแห่ง
รีวิวนี้ว่าด้วยเรื่องปก!
ฉันซื้อหนังสือรวมเรื่องสั้
ใช่แล้ว ขอสารภาพ! ฉันเริ่มต้นอ่านหนังสือเล่ม
หลังจากอ่านเรื่องสั้นแต่ละ
ลักษณะดังกล่าวสอดคล้องกับเ
เมื่อพิจารณาแบบอักษรที่เป็
พิจารณาเรื่องรูปทรงแล
ทั้งหมดนี้คือข้อเขียนวิเคร
เรื่องราวชีวิตของ “ฮัญจา” ผู้มีหน้าที่บดอัดกระดาษมาตลอด 35 ปี ได้เริ่มขึ้นและจบลง ณ จุดเดิม ราวกับว่าฮราบัลยังไม่ได้ให้ตัวละครฮัญจาทำอะไรสักนิดนอกจากสิ่งเดิม ๆ ในชีวิตประจำวันของตน