ชัยชนะของเด็กชายปังปิ้ง
เสียงกริ่งโรงเรียนเลิก เด็กชายเด็กหญิงวิ่งกรูกันออกมาจากห้องเรียน บางคนตรงดิ่งกลับบ้าน บางคนรอพ่อแม่มารับ บางคนหิวโหยและหาขนมกินเป็นสิ่งแรก
เด็กชายปังปิ้งหน้าตายุ่งยิ่งเดินออกมาจากห้อง เสียงท้องร้องนี้ฟ้องชัดว่ามื้อเที่ยงของเขาถูกเพื่อนจัดการไปกว่าครึ่ง แถมยังได้เลิกเรียนทีหลังเพราะครูจับได้ว่าลอกการบ้านวิชาคณิตศาสตร์ชั้น ป.2
ป่านนี้ขนมของยายแหนมคงเกือบหมดแล้ว แต่ก็ยังน่าจะพอมีเหลือถึงเขาบ้าง
ปังปิ้งวิ่งไปที่ร้านยายแหนม ขนมของยายแทบเกลี้ยง ยายขายดีแต่ไม่เคยเพิ่มปริมาณ ขายหมดแค่ไหนก็แค่นั้น การได้กินขนมยายแหนมจึงไม่ใช่แค่มีเงินเท่านั้นแต่ยังต้องมีโชคด้วย
คอนเน่ห่อสุดท้ายที่ปังปิ้งคว้ามาได้ทันราคาเพียงห้าบาท ในห่อมีไม่กี่สิบชิ้น แต่ก็น่าจะเพียงพอให้เด็กชายหิ้วท้องเดินทางกลับไปกินข้าวบ้านได้อย่างไม่ทรมานนัก
เด็กนักเรียนส่วนใหญ่กลับบ้านไปแล้ว ปังปิ้งจึงต้องเดินออกมาอย่างเงียบเหงา เมื่อเดินไปได้สักพัก ความหิวก็เร่งเร้าให้เขาทำลายความเงียบ
หลังเสียงเปิดถุงขนม เขาไม่สนใจสิ่งรอบข้าง สนใจแต่จะสวมขนมใส่นิ้ว พอได้ครบห้านิ้วเขาก็กะจะกินรวดเดียวโดยลำดับ – โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย
ขณะปังปิ้งก้มหน้าก้มตา ประกายตาหลายคู่ก็จับจ้องเขา เด็กชายไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่นับนิ้ว
พอใส่ครบห้านิ้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นตั้งใจจะเดินไปกินไป แต่แล้วเขาก็พบลิงฝูงหนึ่งจ้องมองเขาอยู่ หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือจ้องมองห่อขนมอยู่
เด็กชายไม่กล้ายกมือข้างที่สวมเล็บคอนเน่แล้ว เขาจึงเดินจ้ำอ้าวทั้งที่มือนึงอยู่ในถุงขนมและอีกมือประคองถุงขนมไว้
ลิงหนุ่มรอคอยเวลานี้มานานแล้ว มันอยากจะอวดให้สาว ๆ รู้ว่ามันเก่งฉกาจพอที่จะฉกชิงขนมมาจากพวกมนุษย์ได้ มันจึงกระโจนไปแย่งขนมของปังปิ้ง
มันคว้าถุงขนมไว้ได้แต่เด็กชายยื้อแย่งไม่ยอมปล่อย คงเพราะเพื่อน ๆ กลับหมดแล้ว ลิงจึงกล้าเหิมเกริม เสียงกร่อบแกร่บของถุงขนมและคอนเน่ที่แตกป่นเรียกฝูงลิงให้มามุงมากขึ้น
เด็กชายกุมถุงขนมฝั่งของตนไว้แน่น ไม่กลัวเขี้ยวของลิงหนุ่มที่แสยะยิ้ม ต่างฝ่ายต่างยื้อแย่งไม่ยอมกัน
ปังปิ้งไม่เคยยอมแพ้ เขาไม่ใช่เด็กขี้แย และเงินห้าบาทของเขาจะมาเสียหายไปเพราะลิงพวกนี้ไม่ได้ เขาคิดถึงจำนวนวันที่เขาสะสมเงินจนกว่าจะได้ห้าบาท เขาคิดถึงสัมผัสของมันเวลาสวมบนนิ้ว เหนืออื่นใดเขาคิดถึงรสชาติของมัน
แม้เขาจะออกแรงสะบัด แต่เจ้าลิงหนุ่มมีกำลังมากพอหรืออาจจะมากกว่าเด็กชายชั้น ป.2 ทุกการสะบัดเศษคอนเน่ก็กระจัดกระจาย
มือของปังปิ้งกำเกร็งแน่น ชั่วขณะแว่วเสียงครูเรียก เจ้าลิงหนุ่มก็โถมตัวใส่เด็กชาย แม้ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพ่าย แต่เด็ก ป.2 ก็ผวาเขี้ยวของลิงที่โผมาใกล้ เด็กชายรู้สึกถึงแรงอาฆาตที่มากกว่าความต้องการขนม
ถ้าฉันไม่ได้กิน แกก็ต้องไม่ได้กิน! แม้หวาดกลัวแต่ปังปิ้งก็สะบัดถุงสุดแรงให้เฉเฉียงไปในทางที่ลิงหนุ่มคาดไม่ถึง ถุงคอนเน่ตกพื้น เด็กชายรู้สึกถึงชัยชนะ
ครูวิ่งมาถึงปังปิ้งหวังจะกันลิงออกจากเด็กชาย แต่หน้าที่ของครูสิ้นสุดลงตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ลิงไม่สนใจปังปิ้งอีกต่อไป ขนมที่พื้นต่างหากคือเป้าหมาย
รอยยิ้มของเด็กชายค่อย ๆ เลือน ชัยชนะอะไรกันเล่า ปังปิ้งปาดน้ำตาก่อนครูจะมาเห็น
เมื่อขนมตกพื้น เขากินไม่ได้ แต่พวกมันกินได้!
NX
นักเขียน / NX's homeนักเขียนนิทานที่พยายามทลายทุกข้อจำกัดของเรื่องเล่า ตั้งใจจะเขียนงานสม่ำเสมอเหมือนกัน
ขนปุย
นักวาด / บ้านขนปุยนักวาดภาพผู้กำลังฝึกฝนตนเองให้เป็นประชากรเช้า ตั้งใจว่าปีนี้จะมีผลงานสม่ำเสมอ
