Flash Fiction No.3 – Understand
Flash Fiction
เดือนมีนาคม หัวข้อ Understand
โดย ชินรัตน์ สายอุ่นใจ
Photo: Holly Mindrup
พ่อ
พ่อสาบสูญบนทับเบิกเมื่อ 40 ปีก่อน
เขาร่วมสงครามและจากไป ผมร้องไห้ เหมือนเพื่อนในวัยอนุบาลอีกไม่น้อยที่ร้องไห้ให้ พ่อ น้า อา หรือลุงของตัวเอง
เราไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น ก็รู้เท่าที่เขาอยากให้รู้
ลูกผมกำลังเรียนชั้นประถม วันหนึ่งผมพาครอบครัวไปเที่ยวทับเบิก พ่อก็มาเที่ยวกับชาวจีนกลุ่มใหญ่
เราลืมกันไปแล้ว จนเมื่อได้พบหน้า
นานจนเขียนอ่านภาษาลูกชายไม่ได้อีกแล้ว แต่ยังเรียกชื่อผมได้ แม้แปร่งเพี้ยน
เขาเป็นเย้า เมื่อหลับฝันก็เป็นเย้า
เราคุยผ่านมัคคุเทศก์ พ่อถูกยิง พลัดหลงหน่วย ได้ชาวเย้ารักษาและให้ที่พักพิง พบรักใหม่ หลบหนีไปจีนเมื่อบิดาของรักใหม่พ่ายแพ้
ผมถามพ่อว่าจะกลับบ้านไหม พ่อยิ้มเศร้าๆ พยายามพูดภาษาผม แต่ทำไม่ได้ แกโกรธขึ้งตัวเองและร้องไห้
“เขาบอกว่าบ้านไม่ได้อยู่ที่นี่” มัคคุเทศก์แปล
Photo: Amador Loureiro
เข้าใจ
เสียงฉันอยู่ในย่านความถี่ต่ำเกินกว่าคนปรกติได้ยิน
ฉันพิมพ์และเขียนตัวอักษรสลับตำแหน่ง
ฉันได้ยินคนอื่น ได้ยินตัวเอง
ฉันเข้าใจที่ฉันเขียน และเข้าใจที่คนอื่นเขียนเหมือนเป็นภาษาที่สอง
ฉันเลิกพูดกับคนอื่นตั้งแต่จำความได้ แต่ยังพูด ไม่ใช่ไม่พูด
ยังพยายามเขียนและทำทุกอย่างให้คนอื่นเข้าใจได้มากที่สุดเสมอ
ไม่ใช่ว่าเขียนดีกว่าพูด แต่ที่ฉันเป็นนั้น เขียนยังมีโอกาสให้คนอื่นเข้าใจ
ฉันเขียนโลกใบหนึ่งขึ้นมาด้วยภาษาตัวเองบนอินเตอร์เน็ต
พวกเขาใช้ภาษาฉันเหมือนสนามเล่น มีคนร่วมสนามเล่นเรือนแสนแล้ว
พวกเขาคุยกับฉันด้วยภาษาฉันเองเพื่อชวนเล่นด้วย ฉันเองก็ชอบ
ไม่มีใครร้องไห้ด้วยภาษาฉัน
เฝ้ารอใครเขียนอำลาชีวิตด้วยภาษาฉัน
Photo: Maarten Deckers
แฝด
ตอนยังเด็ก ทั้งสองชอบใส่วิกสลับทรงผมแกล้งเพื่อนให้เข้าใจผิดว่าเธอคือเขาและเขาคือเธอ
พวกเขานอนเตียงเดียวกันและอาบน้ำด้วยกันแม้โตเป็นหนุ่มสาว
หากเขาไม่สบาย เธอก็จะไม่สบายไปด้วย เพราะแบบนั้นพวกเขาจึงไม่เคยมีใครอื่น แม้ตอนนี้ชีวิตล่วงผ่าน 35 ปีแล้ว ไม่มีคนอื่นที่เลือดของทั้งคู่ไหลเวียนอยู่ แม้แต่พ่อและแม่
วันหนึ่งโรคพันธุกรรมทำให้เขาตาบอด แล้วเธอก็ตาบอดด้วยในที่สุด
พวกเขาจะไม่ตาย หมอยืนยันหนักแน่น
พวกเขามีสิทธิเลือกที่จะตาย หมออีกคนยืนยันหนักแน่น
“แต่โลกนี้ไม่ได้มีแค่ดวงตา” ใครคนหนึ่งพยายามรั้งทั้งคู่
“เราไม่ได้เหยียดหยามคนตาบอด” เขาตอบแทนความในใจแฝด เธอกุมมือเขาแน่น
“ไม่ได้บอกว่าใครที่เป็นเราจะต้องเลือกแบบนี้ แต่เราเลือก ไม่ว่าอุดมคติคุณจะสูงส่งเพียงใด แต่เราอยากมองกันและกัน อยากเห็นนัยน์ตาแสนผูกพันที่รู้ว่าโกหกและรู้ว่าเข้าใจ ก่อนนี้ฉันป่วย ยังมองเห็นและมีเธอดูแล แต่ตอนนี้ต้องมีคนอื่น คนๆ นั้นจิตใจดี เข้าใจโลกใบนี้มากกว่าเรา แต่เขาไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่เธอ และเขาหรือคนอื่นจะอยู่กับเราจนเราสิ้นใจ” เขาอธิบาย
ชินรัตน์ สายอุ่นใจ
Kappasaisai@gmail.comนักเขียนผู้หลงใหลการลับมีด เจ้าของเรื่องสั้น "ชายชราเบาหวาน" ที่ได้รับรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดประเภทเรื่องสั้น ปี 2555 ปัจจุบันใกล้จะมีนวนิยายของตัวเอง 1 เล่ม กับสำนักพิมพ์ Boligraf Book ยังคงเขียนงานอยู่อย่างต่อเนื่องที่บ้านของตน
