คำปณิธานก่อนถือกำเนิด
มนุษย์ทุกคนเกิดมา
เพราะได้รับอนุญาตจากเบื้องบน
มนุษย์ทุกคนเกิดมา
ต้องกล่าวปณิธานต่อเบื้องบน
ว่าจะถือกำเนิดในโลกเพื่ออะไร
ต้องมีจุดมุ่งหมายที่ยิ่งใหญ่พอ
ต้องมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่พอ
จึงจะได้รับอนุญาตให้ถือกำเนิด
เมื่อดวงวิญญาณอุบัติขึ้นในโลก
เราจะเห็นมนุษย์บางผู้ตั้งหน้าตั้งตาทำตามความฝัน
นั่นคือมนุษย์ที่ “จำได้” ว่าตนปณิธานสิ่งใดไว้ต่อเบื้องบน
เราจะเห็นมนุษย์บางผู้เพิ่งรู้ตัวว่าอยากทำสิ่งใดบนผืนโลกนี้
นั่นคือมนุษย์ที่ “เพิ่งจำได้” ว่าตนปณิธานสิ่งใดไว้ต่อเบื้องบน
เราจะเห็นมนุษย์บางผู้ปล่อยชีวิตเลื่อนลอยไปวัน ๆ
นั่นคือมนุษย์ที่ “ลืม” ว่าตนปณิธานสิ่งใดไว้ต่อเบื้องบน
มนุษย์ทุกผู้ต่างตั้งปณิธานก่อนถือกำเนิดเสมอ
มิเช่นนั้นไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้
เบื้องบนไม่ยินยอมให้มนุษย์ที่ไม่มีความฝันจะทำให้โลกสูงส่งมาถือกำเนิดดอก
เราเพียงลืมคำปณิธาน
เรามีมือที่พร้อมจะทำสิ่งยิ่งใหญ่กันคนละอย่าง
เรามีดวงตาที่พร้อมจะมองเห็นคุณค่าในบางสิ่งที่ไม่เหมือนกัน
เรามีสมองที่พร้อมจะสร้างสรรค์ความมหัศจรรย์ที่แตกต่างกัน
เรามีหัวใจที่พร้อมจะให้บางอย่างแก่เพื่อนมนุษย์ในคนละแบบ
คุณเท่านั้นที่รู้ว่าตนเองปณิธานสิ่งใดไว้กับเบื้องบนก่อนถือกำเนิด
คุณที่จำคำปณิธานได้ จงมุ่งมั่นทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อไป
คุณที่จำคำปณิธานไม่ได้ จงคิดทบทวนถึงอดีตที่ผ่านมา
ตอนคุณยังเยาว์ ทั้งเยาว์วัยและเยาว์วุฒิ
คำปณิธานชัดเจนนัก
ตอนนั้นคุณฝันอยากเป็นอะไร
ตอนนั้นคุณฝันอยากทำอะไร
ตอนนั้นคุณฝันอยากใช้เวลากับสิ่งใด
นั่นแหละ ปณิธานที่ให้ไว้ก่อนถือกำเนิด
คุณทุกคนมีปณิธานที่อยากเปลี่ยนโลกเสมอ
มนุษย์มีพลังเปลี่ยนโลกเสมอ