SCHOOL LIFE No.1
อภัย
รักตั้งแต่ ม.2
2 อาทิตย์หลังพบกันที่เรียนพิเศษและเป็นเพื่อน อยู่ๆ วันนั้นไม่รู้ทำไมมองหน้าเธอแล้วรัก
2 ปีให้หลังเราก็ย้ายมาอยู่ม.ปลายที่เดียวกัน ห้องเดียวกัน
ฉันยังรักเธอ แต่ถึงเธอว่างเว้นรักอื่นก็ไม่รักฉัน
เราเลยเกลียดกันเมื่ออายุ 17
เธอเกลียดเพราะฉันเกลียดก่อน ถ้าฉันไม่เกลียด ฉันอยู่ไม่ได้
ฉันยังมีรักอื่นไปเรื่อย เธอไม่มี
ในวันจบการศึกษาเมื่อปลายกุมภาพันธ์เธอมาขอให้เราถ่ายรูปที่ระลึก
นัยน์ตาเธอ ฉันรู้ว่าเหมือนว่าเรากำลังจะตาย เราต้องปล่อยมันไป
รูปนั้นหายไปแล้ว
15 ปีผ่านไป จำไม่ได้ว่าเกลียดเธออย่างไร พอนึกเกลียดไม่ออกที่เคยรักและยังเหลือให้รู้สึกก็ดูสำคัญมากเกินไป
ดนตรี
ผมไปงานแต่งเธอ คนรักเก่า ม.ต้น
ยังแชทกันทุกสัปดาห์ แต่ไม่พบหน้ากันร่วมทศวรรษแล้ว แค่ไม่มีจังหวะ
เธอบอกว่าช้าไม่ได้ อยากมีลูก ไม่อยากเสี่ยงเบาหวานหลังคลอด
จู่ๆ วันงานเธอก็ประกาศให้ผมขึ้นไปเล่นดนตรีเพลงโปรดเธอสมัยม.ต้น
เธอไม่รู้ว่าผมลืมกีตาร์แล้ว
จับไม่เป็นแล้ว
ทั้งที่ตอนมหา’ลัยเคยเขียนเพลงขายให้สตูดิโอเล็กๆ ยังมองเห็นตัวเองไปได้อีกไกล
ผมเป็นรักแรก วัยนั้นเธอมีความสุขที่สุดในโลก มีคนรักเป็นนักดนตรีอย่างนิยายเด็กสาว
เธอใน ม.ต้นเริ่มเป็นนักฟังเพลงหรืออะไรทำนองนั้น ทุกวันนี้เธอก็ยังชอบเวลาได้อ่านประวัติมือกีตาร์ดังๆ พบความตายและความสำเร็จอันแปลกประหลาดของพวกเขา
ผมเดินขึ้นเวที แซวมือกีตาร์ว่ากีตาร์แพงจัง ผมไม่กล้าแตะ ร้องเพลงโปรดที่ผมเล่นให้เธอเมื่อ ม.ต้นด้วยเสียงห่วยแตกเกินรับ
เธอรู้ว่าผมร้องไม่ได้ความตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว
เธอหัวเราะ โอบกอดขอบคุณน้ำตารื้น
ยังมองเห็นผมตอน ม.ต้น
เกม
ตอน ม.ต้นผมติดเกมออนไลน์ พอหักดิบต้องอ่านหนังสือสอบผมร้องไห้ร้องห่ม
ช่วงนั้นเริ่มติดบุหรี่ด้วย
เพื่อนก๊วนเกมบางคนเล่นกัญชา บ้างก็ม้าเม็ด และบางคนก็ไม่เคยไปจาก ม.ต้นเลย
เขานั่งข้างผมที่ท้ายห้องตอน ม.1 ลิ้นชักโต๊ะเขามีนิตยสารเกมหัวที่ผมชอบ บอกว่าเล่มอื่นห่วยแตก เราเลยเป็นเพื่อนกัน ม.2 ก็ยังนั่งข้างกัน
เลิกเรียนเราจะไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ หัดสูบบุหรี่ บางทีก็โดดเรียนไปเล่น กลุ่มเรามีกัน 5 คน
วันหนึ่งเมื่อ ม.2 เขาหายไป โต๊ะข้างๆ ว่างเปล่า
ผมเจอเขาบ้างที่ร้าน แต่เขาไม่ได้มาเล่นสม่ำเสมอเหมือนเก่า ยังยิ้มแย้มแจ่มใส แต่เราค่อนข้างต้องระวังตัว อย่างอย่าเผลอวางมือถือไว้บนโต๊ะคอมฯ หากจะลุกไปไหน ทุกคนในกลุ่มเราฐานะดีกันหมด
แล้วเขาก็หายไปจากอินเทอร์เน็ตคาเฟ่
พร้อมๆ กับเพื่อนผู้ที่จะกลายเป็นหมอฟัน ไม่มาเรียนร่วมเดือน
วันนั้นทั้งคู่ซ้อนรถกันไปหาที่ดูดควันม้าตรงบึงรกๆ ที่ประจำ แล้วก็มีรถกระบะประกบยิง
ยิงพลาด แต่ไม่ควรมีใครต้องตายแทนเพราะเรื่องค้ายาของคุณพ่อว่าที่หมอฟัน
2 ปีที่แล้วเกมออนไลน์ที่เราเคยเล่นกันกลับมาเปิดให้บริการอีกครั้ง ผมสร้างตัวละครที่เขาเคยเล่นขึ้นมา
ชินรัตน์ สายอุ่นใจ
Kappasaisai@gmail.comนักเขียนผู้หลงใหลการลับมีด เจ้าของเรื่องสั้น "ชายชราเบาหวาน" ที่ได้รับรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดประเภทเรื่องสั้น ปี 2555 ปัจจุบันใกล้จะมีนวนิยายของตัวเอง 1 เล่ม กับสำนักพิมพ์ Boligraf Book ยังคงเขียนงานอยู่อย่างต่อเนื่องที่บ้านของตน
