ลมหายใจแห่งโพสต์โมเดิร์น
ฉันรู้จักพวกเขา
และฉันไม่รู้จักพวกเขา
ภาพสะท้อนในกระจกเงา
ฉันรู้จักพวกเขา
และฉันไม่รู้จักพวกเขา
…
เธอกำลังเดินอยู่บนแคทวอล์ค
และฉันกำลังเกลือกกลิ้งอยู่ที่ถนน
แสงไฟทำให้เธอโดดเด่น
เช่นกัน มันทำให้ฉันเลือนลาง
ไม่มีกระจกอยู่บนพื้น
ไม่มีเสียงปรบมืออยู่ในหู
มีเพียงความทรงจำที่สะท้อน
ไม่ใช่ความทรงจำของฉัน
และไม่ใช่ความทรงจำของเธอ
ผมสีทองของเธอ
กลับกลายเป็นสีน้ำตาล
และผมสีน้ำตาลของเธอ
กลับกลายเป็นสีดำ
ไม่เคยมีชื่อและเสียงของเธออีกต่อไป
แม้ฉันยังคงละเมอถึงชื่อเธอ
ในสมุดบันทึกแห่งลมหายใจ