อนุสรณ์ฟุตบอลโลก
กลอนกลบท สะบัดสะบิ้ง*
ขอเสียงเพลงเปล่งรับสลับโศลก
ฟุตบอลโลกสานรักสลักเสลา
ขาดเคียดเคือง เรื่องรบประทบประเทา
หมดมลเมาห์ ปราโมทย์มโนชมนุญ
ทุกวันนี้มีการระบาญระบาด
กิจอุกอาจอาเกียรณ์เสถียรสถุล
คนบีฑาพร่ากันประคัลภ์ประคุณ
เกิดเหตุวุ่นเวียนวนวิกลวิการ
จุ่งกีฬามาลดสยดสยอน
ให้ฟุตบอลเบิกมรรคสมัครสมาน
สามัคคีมีจิตสฤษฏ์สราญ
ใจบรรสานใจรับประคับประคอง
ขอเพลงสัณห์พลันส่งประจงประจักษ์
นนท์อำนรรฆนิตย์เปรอเสนอสนอง
หวังต่อหวังตั้งต้นตระกลตระกอง
ภพผุดผ่องโอภาสพิลาสพิไล
ร่างเดิม ๑๔ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๑
เสริมแต่งแปลงปรับครั้งล่าสุด ๒๒ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๑
หมายเหตุ:
กลบท “สะบัดสะบิ้ง” ปรากฏอยู่ทั้งในวรรณคดีไทยเรื่อง “ศิริวิบุลกิตติ์ “ รจนาโดยท่านหลวงศรีปรีชา (เซ่ง) แหละประชุมจารึกวัดพระเชตุพนครับ ผมศึกษารูปแบบพร้อมตัวอย่างของกลนี้จากตำราทั้งสองเล่มดังได้
กล่าวนามมาแล้ว รวมถึงเรียนรู้เพิ่มเติมจากหนังสือกวีนิพนธ์ร่วมสมัยชื่อ “รอยทราย” ของท่านอาจารย์
วันเนาว์ ยูเด็น ครับผม
อธิบายศัพท์
มโนช น. “เกิดแต่ใจ” คือ ความรัก.
มนุญ ว. เป็นที่พอใจ, งาม.
ระบาญ ก. รบ, สู้รบ.
อาเกียรณ์ [-เกียน] ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด.
ประคัลภ์
(๑) (แบบ) น. ความกล้า, ความสามารถ, ความคะนอง. (ส.).
(๒) (แบบ) ว. คล่องแคล่ว, ประเปรียว. (ส.).
สัณห์
(๑) ว. เกลี้ยงเกลา
(๒) ว. อ่อน, นุ่ม .
(๓) ว. นุ่มนวล, สุภาพ
(๔) ว. งาม, ละมุนละม่อม, ละเอียด.
อำนรรฆ [-นัก] (กลอน; แผลงมาจาก อนรรฆ) ว. หาค่ามิได้, เกินที่จะประเมินราคาได้.
ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
กวีผู้ใช้โสตประสาทประดิษฐ์ถ้อยคำและร้อยเรียงเป็นลำนำกาพย์กลอนอันเสนาะ สันทัดการกรองคำโบราณเพื่อบอกเล่าเรื่องราวและอารมณ์แห่งยุคปัจจุบัน
