บทกวีแห่งความหลัง
หากว่าฉันหายไปในคืนนี้
คุณจะเขียนบทกวีถึงฉันไหม
ไม่ต้องตอบฉันหรอกมันยอกใจ
ก็เป็นแค่บางใครไม่สำคัญ
.
โลกใบนี้ไม่มีน้ำค้างดอก
ไม่มีหมอกหยอกเย้าเงานักฝัน
ไม่มีเรื่องราวเล่าเฝ้าจำนรรจ์
ไม่มีคืนและวันอันแสนงาม
.
ไม่มีทั้งหญิงสาวในบทกวี
และไม่มีสุนทรีย์ที่วาบหวาม
ไม่มีแสงเดือนดาววับวาววาม
มีแต่แค่คำถามคับข้องใจ
.
หลั่งไหลมาจากขอบฟ้าความรู้สึก
แล้วปักลึกลงวิญญาณยามถามไถ่
คุณไม่ชอบไม่อยากตอบไม่เป็นไร
ฉันจะเก็บมันไว้ในลำพัง
.
หากว่าฉันหายไปในคืนนี้
ก็คงแค่บทกวีแห่งความหลัง
แต่ยามใดโลกในใจใกล้ภินท์พัง
ขอฉันเป็น “ความหวัง” ในบทกวี
แม่น้ำ เรลลี่
โลกคือบ้าน หนังสือคือเพื่อน บทกวีคือชีวิต หลงรักการเขียนบทกวีทั้งรูปแบบฉันทลักษณ์และไร้ฉันลักษณ์ ปัจจุบันเป็นครูสอนภาษาอังกฤษและนักแปล
