ปีใหม่หรือ?
.
คงคล้ายๆ กับพรุ่งนี้นั่นแหละ
มันเติบโตขึ้นอีกหนึ่งวัน
ล้างหน้าแปรงฟันที่จุดเดิม
ยาสีฟันลดลงนิดหน่อยจากเมื่อวาน
แต่มันก็ยากจะสังเกตเห็น
กับทั้งชีวิตที่โตขึ้น และยาสีฟันที่ลดลง
.
แตกต่างไปอย่างไร
มันได้นอนหลับๆ ตื่นๆ
กินเหมือนเดิม
ขับถ่ายเหมือนเดิม
มีหวังขึ้นบ้างเล็กน้อยจากบรรยากาศรอบตัว
แต่แล้วก็อาจหมดหวังจากบรรยากาศเดียวกัน
.
มองย้อนไปตลอดทั้งปี
มันก็เห็นเฉพาะที่อยากจะเห็นนั่นแหละ
มันลืมอารมณ์ของเดือนกุมภาฯ
หรือลืมกระทั่งความเจ็บปวดในเดือนถัดมา
ปีทั้งปี มันบ่นว่ามันเจ็บปวด สาหัส
แต่มันก็เจอมาทุกปี แค่อาจรู้สึกมากหน่อย
เพราะแผลยังสดใหม่เท่านั้น
เรื่องดีก็มาก เรื่องเลวก็เยอะ
ชีวิตมันก็แบบนี้
.
แล้วมันก็พบกับคุณคนหนึ่ง
คุณที่มุ่งมั่นอย่างสุดใจ
ปีหน้าคุณจะดีขึ้น คุณบอกแบบนั้น
แต่ไม่รู้ว่าคุณเชื่ออย่างนั้นไหม
คุณขอบคุณตัวเองที่พาชีวิตผ่านมาได้
แต่คุณไม่เคยตำหนิตัวเองที่ผ่านมาได้ไม่ดี
ต้องคิดแบบไหน มองอย่างไรดี
ชีวิตมันดีอยู่แล้ว หรือแค่ปัดทิ้งไปก่อน
คืนข้ามปีนะโว้ย ทำให้มันดีดี คิดให้มันดีดีสิวะ
.
มันไม่รู้ต้องทำอย่างไรเหมือนกัน
ชีวิตมันปกติขนาดนี้
หนังสือสวดมนต์วางอยู่ที่เดิมเหมือนเหล้าขวดนั้น
มันก็อยู่ที่นี่ ที่เดิม
มองพระจันทร์คืนนี้แบบไม่เข้าใจ
และคงไม่ตื่นเต้นอะไรกับดวงอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้
.
เสียงเพลงเปิดกระหน่ำเปลี่ยนไปอีกเพลงแล้ว
แต่อีกไม่ถึงวันก็คงเงียบลง
เหมือนเปลวดอกไม้ไฟหรือพลุแสนสวย
ที่สว่างวาบแล้วจางหาย
วินาทีที่ดับลงนั่นแหละ กลับช่างน่าสนใจ
ว่ามันมองเห็นอะไรในความมืดดำ
Photo by Stephanie McCabe on Unsplash
เอกสิทธิ์ เทียมธรรม
ทำงานบรรณาธิการเป็นหลัก มีผลงานเขียนเล็กน้อย ใช้เวลาส่วนใหญ่คิดแคปชั่นคมๆ ให้ สนพ. สมมติ
