นาฬิกาที่ฟันซี่สุดท้าย
ความเร็วแสงถูกทำลายด้วยความเศร้า
ในวันที่รอยยิ้มไร้พนักพิง
เราจะหวังพึ่งพาสิ่งใดได้บ้าง
เวลาไม่สามารถติดตาต่อกิ่งได้เหมือนต้นมะม่วง
ความเสียหายถูกป้อนเข้าไปด้วยความรัก
จริง ๆ แล้วความรักคือความโง่ปลอมตัวมาต่างหาก
ปรนเปรอ, ซ้องเสพ, ดูแล, บำเรอ, ตามใจ, ส่งเสริม, เลี้ยงดู, บำรุง, รักษา ฯลฯ…
เธอเลือกมาให้ฉันสักคำสิ
ฉันจะนำไปไขลานฟันน้ำนมซี่นั้น
ความขาวสะอาดถูกทำลายด้วยความมืดดำ
หรือแท้ธาตุคือความมืดดำ
ความขาวเป็นม่านมาฉาบบังไว้
ให้มองเหมือนงามสง่าใช่ไหม
เธอลองจ้องเข้าไปในดวงตาของเด็กน้อยสิ
เธอเห็นอะไรไหม
…โกหก
ถ้าเธอบอกว่าเธอเห็น
ในนั้นไม่มีอะไร
เธอก็รู้
ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่านี่คือการเดินทาง
คงไม่เกี่ยวกับสิ่งอื่นใด
เวลาไม่ได้กลืนกินอะไรสักอย่าง
ฉันเองที่ไม่เคยสัมผัส
วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์
บุรีรัมย์บ้านเกิดเมืองนอน รักการเขียนจากการอ่าน รักการอ่านจากการเรียนรู้ รักการเรียนรู้จากผู้อื่น รักผู้อื่นจากการรักตัวเอง รักตัวเองจากการเขียน รักการเขียนจากการ...
