เหมือน…ทุกฤดูกาล
เหมือน…
เครื่องหมายคำถามกลับหัว
อัศเจรีย์นอนตะแคงตัว
T เข้าคู่กันแบบมั่วซั่ว
คำกล่าวอาลัยใช้ความเงียบปกคลุมความหม่นมัว
เงาดำกลางแดดจ้าจัด
ดอกไม้ที่เร่งสลัดกลีบในแสงสลัว
กองไฟกลั้วคอด้วยน้ำแทนเชื้อเพลิง
ลมเหลิงหอบภูผาราวกับกวาดเส้นผม
เหมือนจะเข้าใจ…แต่ก็สับสน
เหมือนจะเข้มแข็ง…แต่ก็ร้องไห้ง่ายดาย
ความไม่พอใจทั้งหมดทั้งมวล
แปรเป็นเศร้าซึมและโกรธา
หลอมรวมกับความปรารถนาแปลกประหลาด
เหมือนมีทุกสิ่ง แต่ก็รู้สึกขาดไร้ทุกสิ่ง
เหมือนไม่ใช่เธอ
แต่นี่คือส่วนหนึ่งของเธอ
…สมหญิง
—–
แด่ฤดูกาลของผู้หญิงทุกคนที่เวียนมาถึงทุกเดือน…
*หมายเหตุ*
บทกวีนี้เขียนขึ้นเพื่อร่วมแสดงความยินดีในการรวมเล่มการ์ตูนเรื่อง “สมหญิงรายเดือน” ของ Kwanrapee
อิสราวสี
เก็บเล็กผสมน้อย จนกลายเป็นบทกวีกระจ้อยร่อยแต่ละบท
